Kobiety w GROM-ie. Były żołnierz elitarnej formacji tłumaczy dlaczego są niezbędne w siłach specjalnych

Strona główna » Historia najnowsza » Kobiety w GROM-ie. Były żołnierz elitarnej formacji tłumaczy dlaczego są niezbędne w siłach specjalnych

Początkowo żołnierze GROM-u buntowali się przeciwko przyjmowaniu kobiet w szeregi tej elitarnej jednostki. Szybko okazało się jednak, że pułkownik Petelicki miał rację. Były operator GROM-u po latach przyznaje, że pierwiastek kobiecy stał się niezbędny „do jeszcze lepszego i skuteczniejszego działania”.

O Navy SEALs krążyło wiele legend, kręcono filmy – choćby ten o G.I. Jane, którą za grała Demi Moore. Nie wiem, czemu SEALsi nie chcieli z nami oglądać filmu o dzielnej dziewczynie, która na równi z nimi przechodzi ich morderczy trening. I jak przyszło co do czego, to od nas musieli „pożyczać” do roboty  G.I. Jane – i to nie filmową, a prawdziwą, cholernie skuteczną.


Reklama


Chłodne powitanie

Tworząc GROM, pan pułkownik Petelicki nie rezygnował z kobiet – już na starcie towarzyszyły mu one w mundurach. Co prawda na początku nie miały zadań bojowych, ale zawsze były i pułkownik nakazywał im się szkolić. Te, którym takie zadania przypadły, przyszły do Firmy w 1999 roku.

Ewolucja GROM-u i to, jaki Petel miał pomysł na Firmę, potwierdza, że był wizjonerem, który idealnie przewidywał potrzeby kadrowe przyszłych konfliktów zbrojnych. W 1999 roku, gdy sześć dziewczyn weszło w towarzystwie komendanta kursu do świetlicy naszego koszarowego budynku przy Podchorążych, powitały je pomruki oznaczające głównie: „Co wy tu, kurwa, robicie bez ukończonej selekcji?”.

Żołnierze GROM-u początkowo nie chcieli w swoich szeregach kobiet. Na zdjęciu jedna z nich - Kate - w czasie działań w Iraku. Zdjęcie z książki Chłopaki z Marsa (materiały prasowe).
Żołnierze GROM-u początkowo nie chcieli w swoich szeregach kobiet. Na zdjęciu jedna z nich – Kate – w czasie działań w Iraku. Zdjęcie z książki Chłopaki z Marsa (materiały prasowe).

Nikt wtedy nie myślał, że za parę lat te dziewczyny staną się doskonałymi żołnierzami do wykonywania zadań zgodnych z powiedzeniem „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle” – no, może nie do końca, ale były dedykowane do takich akcji, których my byśmy nie zrobili. Do każdej pięcioosobowej sekcji została przyłączona jedna z dziewczyn, „ta szósta”, i tak rozpoczęło się wspólne szkolenie.

Ludzie z różnych środowisk

Z naszego męskiego punktu widzenia nie miało ono zbytnio sensu, bo były słabsze fizycznie i tak dalej. Wtedy jeszcze nie dorośliśmy do współdziałania z kobietami na naszym męskim podwórku. Petel myślał inaczej – otwierał drogę do zawodowej kariery wojskowej ślusarzom, rolnikom, architektom, policjantom… i kobietom też.


Reklama


Ja widzę to dzisiaj tak: gdyby GROM składał się z samych żołnierzy wyuczonych na wojskowych uczelniach, to oni wszyscy mieliby ten sam obraz rzeczywistości. To samo wykształcenie, to samo środowisko daje w zasadzie ten sam punkt widzenia.

Zgodnie z tym, czego zostali nauczeni, widzieliby tylko jedno słuszne rozwiązanie, nikt nie wychodziłby przed szereg. Petel, jako oficer wywiadu, wiedział jednak, że chcąc być skutecznym i zwyciężać, trzeba działać niekonwencjonalnie i patrzeć szerzej –  a żeby to się mogło udać, potrzebował ludzi z różnych środowisk.

Tekst stanowi fragment książki Chłopaki z Marsa. GROM - historia przyjaźni (Bellona 2020). Jej autorem jest były operator jednostki Naval.
Tekst stanowi fragment książki Chłopaki z Marsa. GROM – historia przyjaźni (Bellona 2020). Jej autorem jest były operator jednostki Naval.

Dawał więc szansę na szkolenie każdemu, nie patrząc na jego wyuczony zawód. Zgodnie z tą logiką, do tej roboty nadaje się każdy o ponadprzeciętnych cechach, niezależnie od wzrostu, profesji i wykształcenia. Taki dobór kadry w Firmie zdecydowanie zmienił sposób patrzenia na pewne zagadnienia.

„Dziewczyny nie miały z nami łatwo”

Wyszliśmy z tunelu; nasza perspektywa rozszerzyła się do 180 stopni. Jednak podczas niekonwencjonalnych zadań, do których byliśmy szkoleni, trzeba patrzeć jeszcze szerzej. Jak szeroko? Rozwiązanie okazało się bardzo proste: wystarczyło zatrudnić i przeszkolić kobiety, by osiągnąć widzenie w zakresie 360 stopni, ale w tamtym czasie wiedział o tym zapewne tylko pan generał.

Wielkie historie co kilka dni w twojej skrzynce! Wpisz swój adres e-mail, by otrzymywać newsletter. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.

Dziewczyny nie miały z nami łatwo – nie było dla nich taryfy ulgowej. One jednak tego nie oczekiwały i tylko wtedy, kiedy naprawdę już nie dawały rady, brało się je za dupsko i podsadzało na parapet. Nie da się przeskoczyć warunków fizycznych – sport ma to do siebie, że w dyscyplinach jest podział na kategorie męskie i żeńskie, biologii czy fizyki też nie oszukasz.

Żadna z pań nie będzie się mierzyć na dystansie 100 metrów z Usainem Boltem czy w klatce MMA z Mamedem Khalidovem, ale te o ponadprzeciętnej sile z przeciętnymi facetami mają już wszelkie szanse. Natomiast, jak pisałem, działania specjalne mają to do siebie, że poza siłą potrzebne są: spryt, myślenie, intuicja, profesjonalizm – i tego już dziewczynom nie można było odmówić.

Kate w roli bocznego strzelca karabinu maszynowego M240 w trakcie patrolu bojowego. Zdjęcie z książki Chłopaki z Marsa (materiały prasowe).
Kate w roli bocznego strzelca karabinu maszynowego M240 w trakcie patrolu bojowego. Zdjęcie z książki Chłopaki z Marsa (materiały prasowe).

Petelicki miał rację

Zresztą, wracając do sportu, były wśród nich wręcz wybitnie zawodniczki z osiągnięciami na szczeblu europejskim, a nawet światowym. Wicemistrzyni Europy w zapasach w stylu wolnym niejednego samca alfa przydusiła do piaszczystego podłoża podczas siłowych przepychanek na plaży półwyspu Westerplatte.

Jest też coś takiego jak typowo męski i typowo kobiecy punkt widzenia. Więc w tym naszym męskim, zamkniętym do tej pory świecie wojowników do jeszcze lepszego i skuteczniejszego działania niezbędny okazał się pierwiastek kobiecy. Pan generał przewidział to już w 1999 roku, zatrudniając i dając szansę szkolenia się na równi z nami „tej szóstej” w sekcji.

Przeczytaj również o tym, jak wyglądała pierwsza misja zagraniczna GROM-u. „To był istny cyrk”


Reklama


Źródło:

Tekst stanowi fragment książki Chłopaki z Marsa. GROM – historia przyjaźni (Bellona 2020). Jej autorem jest były operator jednostki Naval.

Polecamy:

Tytuł, lead i śródtytuły pochodzą od redakcji. Tekst został poddany obróbce redakcyjnej w celu wprowadzenia większej liczby akapitów.

Autor
Naval
7 komentarzy

 

Skomentuj arbuz Anuluj

Jeśli nie chcesz, nie musisz podawać swojego adresu email, nazwy ani adresu strony www. Możesz komentować całkowicie anonimowo.


Reklama

Wielka historia, czyli…

Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.

Dowiedz się więcej

Dołącz do nas

Rafał Kuzak

Historyk, specjalista od dziejów przedwojennej Polski. Współzałożyciel portalu WielkaHISTORIA.pl. Autor kilkuset artykułów popularnonaukowych. Współautor książek Przedwojenna Polska w liczbach, Okupowana Polska w liczbach oraz Wielka Księga Armii Krajowej.

Wielkie historie w twojej skrzynce

Zapisz się, by dostawać najciekawsze informacje z przeszłości. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.