Straty niemieckie w kampanii wrześniowej 1939 roku. Zabici, ranni, straty w sprzęcie

Strona główna » Polecane » Straty niemieckie w kampanii wrześniowej 1939 roku. Zabici, ranni, straty w sprzęcie

Atak z trzech kierunków. Miażdżąca przewaga w broni pancernej i lotnictwie oraz taktyka wojny błyskawicznej. Wszystko to miało zapewnić Niemcom szybkie i bezproblemowe zwycięstwo w wojnie z Polską. Tymczasem kampania przeciągnęła się aż do października, zaś straty były znacznie wyższe niż zakładano.

Niemieckie siły, które uderzyły 1 września 1939 roku na Polskę liczyły ponad półtora miliona żołnierzy piechoty, ponad 2500 czołgów i około 1400 samolotów. Wojsko Polskie pod każdym względem ustępowało najeźdźcy.


Reklama


Pod broń powołano około miliona żołnierzy, którzy dysponowali niespełna 900 czołgami oraz 400 samolotami. Jakby tego było mało polski sprzęt w większości przypadków nie mógł się równać temu, którym dysponował agresor.

Jednak, mimo fatalnego położenia strategicznego, przytłaczającej przewagi wroga oraz często kiepskiego dowodzenia, polski żołnierz we wrześniu 1939 roku bił się zaciekle. Najdobitniej świadczą o tym straty, jakie ponieśli Niemcy.

Niemcy we wrześniu 1939 roku mieli miażdżącą przewagę w broni pancernej (domena publiczna).
Niemcy we wrześniu 1939 roku mieli miażdżącą przewagę w broni pancernej oraz stopniu zmotoryzowania armii (domena publiczna).

Najkrwawsze bitwy Wehrmachtu we wrześniu 1939 roku

O tym, że kampania w Polsce nie będzie spacerkiem żołnierze Wehrmachtu przekonali się boleśnie już w pierwszych godzinach inwazji. Pod Mokrą 4 Dywizja Pancerna w walkach z Wołyńską Brygadą Kawalerii straciła kilkuset zabitych i rannych oraz ponad 100 pojazdów w tym około 50 czołgów.

Pod Mławą polska 20 Dywizja Piechoty od 1 do 3 września 1939 roku powstrzymywała natarcie niemieckiej 3 Armii. W końcu Polacy musieli się wycofać w kierunku Warszawy. Zanim jednak to nastąpiło zginęło około 1800 Niemców, a 4000 zostało rannych. Z kolei 7 Dywizja Piechoty atakująca polskie umocnienia w Węgierskiej Górce straciła do 500 zabitych i rannych.

Przeczytaj też: Rzadkie niemieckie zdjęcia z kampanii wrześniowej 1939 roku

Największe straty Niemcy ponieśli w bitwie nad Bzurą. W trwającym od 9 do 18 września 1939 roku starciu poległo lub zostało rannych około 8000 żołnierzy Wehrmachtu. To jednak wcale nie koniec. W krwawych starciach toczonych później w Puszczy Kampinoskiej tylko jeden pułk z 31 Dywizji Piechoty stracił 8 oficerów oraz 381 podoficerów i szeregowych.

Z kolei w toczonych od 8 do 19 września 1939 roku bojach o Gdynię i Kępę Oksywską zginęło 874 niemieckich żołnierzy, a 1232 odniosło rany.


Reklama


Również w walkach o Brześć nad Bugiem Wehrmacht poniósł poważne straty. W Bojach polskich 1939-1945 możemy przeczytać, że XIX Korpus Armijny „stracił od 11 do 20 września m.in. walcząc w rejonie Brześcia, 1515 żołnierzy, w tym 648 zabitych”.

Łączne straty Wehrmachtu w kampanii wrześniowej

To oczywiście tylko kilka przykładów najbardziej krwawych walk. Łącznie w ponad 1500 starciach z Wojskiem Polskim zginęło 16 343 żołnierzy Wehrmachtu, 27 280 zostało rannych. To jednak nie wszystko. Niemcy ponieśli również duże straty w sprzęcie.

W kampanii wrześniowej zginęło ponad 16 000 niemieckich żołnierzy, a a ponad 27 00 zostało rannych (domena publiczna).
W kampanii wrześniowej zginęło ponad 16 000 niemieckich żołnierzy, a ponad 27 00 zostało rannych (domena publiczna).

Jak podają autorzy książki Wielkie wojny XX wieku zniszczone zostały: „674 czołgi, 319 samochodów pancernych, ponad 5 tys. samochodów i 564 samoloty”. Inne źródła podają, że Niemcy stracili 258 samolotów zniszczonych oraz 263 uszkodzonych, w takim stopniu, że wymagały one naprawy fabrycznej. Przy czym około 100 zostało strąconych przez nasze lotnictwo. Reszta padła ofiarą obrony przeciwlotniczej oraz w niewielkim stopniu wypadków.

Do powyższych strat trzeba doliczył jeszcze trałowiec M-85, który wszedł na minę postawioną przez załogę okrętu podwodnego ORP Żbik.


Reklama


Należy również pamiętać, że około 30% samochodów, czołgów i samolotów było uszkodzonych. Część z nich nie nadawała się już do remontu. Dodatkowo – jak podkreślają autorzy Wielkich wojen XX wieku:

Zużycie amunicji było tak ogromne, że przewidziane przez Hitlera jeszcze na jesień 1939 r. uderzenie na Francję, Belgię i Holandię, musiało zostać przesunięte na wiosnę następnego roku. Opór stawiany przez Polskę umożliwił więc państwom zachodnim lepsze przygotowanie się do obrony.

Niestety, nasi sojusznicy nie wyciągnęli wniosków z polskiej lekcji i w kolejnych miesiącach Hitler pobił Norwegię, Danię, Belgię, Holandię i Francję.

Przeczytaj też o tym, jaką karierę wróżono Hitlerowi. W 1932 roku polska prasa przewidywała, że…


Reklama


Bibliografia:

  1. Boje polskie 1939-1945. Przewodnik encyklopedyczny, pod red. Krzysztofa Komorowskiego, Bellona 2009.
  2. Max Hastings, I rozpętało się piekło. Świat na wojnie 1939-1945, Wydawnictwo Literackie 2013.
  3. Roger Moorhouse, Polska 1939. Pierwsi przeciwko Hitlerowi, Znak Horyzont 2019.
  4. Wielkie wojny XX wieku (1914-1945), pod red. Mariana Zgórniaka. Świat Książki 2009.
Autor
Rafał Kuzak
20 komentarzy

 

Skomentuj Anonim Anuluj

Jeśli nie chcesz, nie musisz podawać swojego adresu email, nazwy ani adresu strony www. Możesz komentować całkowicie anonimowo.


Reklama

Wielka historia, czyli…

Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.

Dowiedz się więcej

Dołącz do nas

Rafał Kuzak

Historyk, specjalista od dziejów przedwojennej Polski. Współzałożyciel portalu WielkaHISTORIA.pl. Autor kilkuset artykułów popularnonaukowych. Współautor książek Przedwojenna Polska w liczbach, Okupowana Polska w liczbach oraz Wielka Księga Armii Krajowej.

Wielkie historie w twojej skrzynce

Zapisz się, by dostawać najciekawsze informacje z przeszłości. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.