Ulysses S. Grant w 1864 roku.

Młodość Ulyssesa S. Granta. Nie chciał iść do wojska, nudził się w West Point, odszedł w niesławie

Strona główna » XIX wiek » Młodość Ulyssesa S. Granta. Nie chciał iść do wojska, nudził się w West Point, odszedł w niesławie

Ulysses S. Grant, jako głównodowodzący amerykańskiej armii u schyłku wojny secesyjnej, poprowadził siły Unii do zwycięstwa nad Konfederacją. Sukces militarny utorował mu drogę do prezydentury. Za młodu nic jednak nie zapowiadało, że Grant skończy na czele jakiegokolwiek oddziału. A tym bardziej w Białym Domu.

Hiram Ulysses Grant urodził się 27 kwietnia 1822 r. w Point Pleasant, w hrabstwie Clermont w Ohio. Jego ojciec Jesse Root Grant był właścicielem garbarni. Znany był powszechnie z zamiłowania do czytania gazet i książek, a także zaangażowania w sprawy polityczne, którym pozostał wierny do końca życia. Matka Hannah Simpson pochodziła ze starej, lecz niczym nie wyróżniającej się rodziny z Pensylwanii.


Reklama


Dwa lata po ślubie, jesienią1823 r., rodzice Granta przenieśli się do Georgetown w Ohio. Miejsce to pozostało domem młodego Hirama Ulyssesa przez następne 16 lat. Jego ojciec, oprócz garbarni i sklepu, posiadał spory kawał ziemi.

„Nie ciągnęło mnie do handlu, ale lubiłem rolnictwo, zwłaszcza pracę wymagającą użycia koni” – wspominał po latach. To zamiłowanie do koni pozostało mu na zawsze.

Ulysses S. Grant w wieku 21 lat. Najwcześniejszy znany portret późniejszego generała
Ulysses S. Grant w wieku 21 lat. Najwcześniejszy znany portret późniejszego generała i prezydenta Stanów Zjednoczonych.

„Nie miałem zamiaru pozostawać w wojsku”

W maju 1839 r. siedemnastoletni Grant za namową ojca, lecz bez entuzjazmu, wstąpił do szkoły wojskowej w West Point. Podczas rejestracji popełniono błąd i zapisano go pod imieniem Ulysses Simpson, którego używał przez resztę życia.

Kariera wojskowa nie pociągała go zupełnie. „Nie miałem zamiaru pozostawać w wojsku nawet w przypadku otrzymania promocji, na co wcale nie liczyłem” – pisał o pobycie w West Point.


Reklama


W pierwszym roku pobytu w szkole Grant był świadkiem wizyty naczelnego dowódcy armii Stanów Zjednoczonych – gen. Scotta. Widok generała, który wśród żołnierzy wzbudzał szacunek swoją władczą postawą i reprezentacyjnym wyglądem, zrobił na nim ogromne wrażenie.

„Jego dominująca figura, ogromna postura i błyszczący mundur sprawiły, że uważałem go za najdoskonalszy i godny zazdrości wzór mężczyzny” – wspominał później. „Nigdy nie mógłbym przypominać go z wyglądu, ale przez jedną chwilę marzyłem, żeby któregoś dnia zająć jego miejsce podczas parady, chociaż nie myślałem wtedy o pozostaniu w wojsku”.

Tekst stanowi fragment książki Jarosława Wojtczaka pt. Vicksburg 1862-1863 (Bellona 2022).

Niespodziewana kariera

W czerwcu 1843 r. Grant, wbrew własnym przewidywaniom, skończył West Point, zajmując dwudziestą pierwszą lokatę w klasie liczącej trzydzieści dziewięć kadetów. We wrześniu 1843 r. w stopniu nieetatowego podporucznika rozpoczął służbę w 4. pułku piechoty stacjonującym w największym wówczas garnizonie w kraju Jefferson Barracks, koło St. Louis.

Podczas wojny z Meksykiem, w 1846 r. brał udział w kampanii gen. Zachary’ego Taylora, uczestnicząc w bitwach pod Palo Alto (8 maja) i Resaca de Palma (9 maja) oraz wrześniowych walkach o miasto Monterrey. W kampanii gen. Scotta w 1847 r. pełnił funkcję kwatermistrza pułku. Wyróżnił się podczas walk o miasto Meksyk, za co otrzymał awans na porucznika.


Reklama


Po powrocie z Meksyku Grant ożenił się 22 sierpnia 1848 r. w St. Louis Julią Dent, z siostrą swego szkolnego kolegi. Następnie krótko służył w Sackett’s Harbour (New York) i Detroit (Michigan).

Na wiosnę 1852 r. pułk Granta odesłano na zachodnie wybrzeże i w lipcu przetransportowano w całości przez Przesmyk Panamski do Kalifornii.

Ulysses S. Grant w 1864 roku.
Ulysses S. Grant w 1864 roku.

Pozostawiwszy na Wschodzie rodzinę, która powiększyła się do tego czasu o dwóch synów: Fredericka Denta (ur. 1850) i Ulyssesa, młodszego (ur. 1852), Grant krótko służył w forcie Vancouver nad rzeką Kolumbią (Terytorium Oregon), a od września 1853 r. w stopniu kapitana dowodził kompanią w odosobnionej placówce w Humboldt Bay (Kalifornia).

Odejście w niesławie

Monotonna służba i osamotnienie spowodowały, że popadł w alkoholizm. Chcąc uniknąć sądu wojskowego za pijaństwo, 11 kwietnia 1854 r. podał się do dymisji i odszedł ze służby z dniem 31 lipca.


Reklama


Późnym latem wrócił do domu i zamieszkał wraz z rodziną na farmie koło St. Louis. W wieku trzydziestu dwóch lat rozpoczął nowy etap życia, próbując bez powodzenia pracy na roli i handlu ziemią.

Po kilku latach klepania biedy i rozczarowań, w maju 1860 r. przeniósł się do Galeny w Illinois, gdzie znalazł posadę w sklepie z wyrobami skórzanymi należącym do jego ojca, a prowadzonym przez młodszych braci Simpsona i Orvila. [Tam zastał go wybuch wojny secesyjnej, która miała mu przynieść sławę i otworzyć drogę do wielkiej kariery wojskowej oraz politycznej].

Źródło

Powyższy tekst stanowi fragment książki Jarosława Wojtczaka pt. Vicksburg 1862-1863. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Bellona w 2022 roku, w ramach kultowej serii Historyczne Bitwy.

Kluczowa kampania amerykańskiej wojny secesyjnej

Tytuł, lead oraz śródtytuły pochodzą od redakcji. Tekst został poddany podstawowej obróbce korektorskiej.

Autor
Jarosław Wojtczak

Reklama

Wielka historia, czyli…

Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.

Dowiedz się więcej

Dołącz do nas

Rafał Kuzak

Historyk, specjalista od dziejów przedwojennej Polski. Współzałożyciel portalu WielkaHISTORIA.pl. Autor kilkuset artykułów popularnonaukowych. Współautor książek Przedwojenna Polska w liczbach, Okupowana Polska w liczbach oraz Wielka Księga Armii Krajowej.

Wielkie historie w twojej skrzynce

Zapisz się, by dostawać najciekawsze informacje z przeszłości. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.