Mieszko II Lambert (ur. ok. 990, zm. 1034) – drugi król Polski, ulubieniec i następca Bolesława Chrobrego, członek dynastii Piastów. Jego matką była Emnilda, słowiańska księżniczka pochodząca prawdopodobnie z południowego Połabia. Mieszko II nie był najstarszym męskim potomkiem wielkiego Piasta. Mimo to właśnie jego, nie zaś pierworodnego Bezpryma, Chrobry wyznaczył na przyszłego zwierzchnika kraju.
Książę już za młodu wspierał ojca w wojnach z sąsiadami, wprawiał się w sztuce dowodzenia. W 1013 roku ożeniono go z mającą cesarski rodowód Rychezą Lotaryńską (wnuczką Ottona II). W 1025 roku Mieszko samowolnie koronował się na króla, prawdopodobnie jeszcze za życia i wspólnie z Bolesławem Chrobrym. Kilka tygodni później przejął tron.
Reklama
Szybko wdał się w konflikt z braćmi – Bezprymem oraz Ottonem – i rozdrażnił Niemców łupieżczym najazdem na Saksonię. Pokonany na skutek niemal jednoczesnego, niemiecko-ruskiego uderzenia na Polskę w 1031 roku. Uszedł do Czech, gdzie uwięziono go i wykastrowano. Odzyskał tron rok później, po tym jak Bezprym zginął zamordowany, ale był zmuszony zrzec się królewskiego tytułu i podporządkować decyzjom cesarza. Zmarł w 1034 roku, być może na skutek samobójstwa.
Ciekawostki na temat Mieszka II Lamberta
- Niemiecki kronikarz Thietmar z Merseburga przekazał, że Mieszko II Lambert po jednej z bitew wybuchł płaczem. Nie była to w żadnym razie krytyka, a dziejopis nie uważał zachowania księcia za oznakę słabości.
Książki o Mieszku II Lambercie
Istnieje tylko jedna książkowa biografia tego władcy: Mieszko II król Polski (1025-1034) autorstwa Gerarda Labudy (najnowsza edycja: Wydawnictwo Poznańskie 2008). O życiu, dokonaniach, upadku i sytuacji rodzinnej Mieszka II Lamberta szeroko pisze też Kamil Janicki w książce Damy ze skazą. Kobiety, które dały Polsce koronę (Znak 2016).
