Sławni aktorzy II RP. Najwięksi amanci przedwojennego kina

Utalentowani, czarujący, niezwykle przystojni – to oni byli obiektami westchnień milionów Polek. Ich nazwisko na afiszu stanowiło dla filmu niemal gwarancję sukcesu. Kto znalazł się na naszej liście?

Reklama

Józef Węgrzyn

Zadebiutował już w 1914 roku rolą Czesława w filmie Słodycz grzechu i z miejsca podbił polską publiczność. Do 1939 roku stał się jedną z najważniejszych postaci polskiego kina, występując u boku największych gwiazd kina, takich jak Pola Negri i Jadwiga Smosarska.

Od czasu filmu Carat i jego sługi panie uwielbiały go w roli amanta. Na szczęście można było często oglądać go na ekranie – zagrał w niemal 50 filmach!

Stefan Jaracz

Znany był z wybitnego talentu… i skłonności do częstych romansów. Nic dziwnego, że przyciągał miliony wielbicielek w całej Polsce.

Zadebiutował w 1914 roku w filmie Bóg wojny, wcielając się w postać Napoleona Bonaparte. Do jego najważniejszych ról należą te w Cudzie nad Wisłą, Przedwiośniu i Księżnej Łowickiej.

Reklama

W tym ostatnim filmie – jednej z pierwszych polskich wielkich produkcji kostiumowych – partnerował Jadwidze Smosarskiej.

Franciszek Brodniewicz

Za dojrzały wdzięk i elegancję kochały go rzesze Polek. Zwłaszcza, że nie unikał ról romantycznych – to on wcielił się w postać ordynata Waldemara Michorowskiego w pierwszej udźwiękowionej ekranizacji Trędowatej (1936).

Sukces filmu był tak wielki, że w kolejnym roku nakręcono ciąg dalszy pod tytułem Ordynat Michorowski!

Brodniewicz czarował także rolami w filmach Wrzos, U kresu drogi i Doktór Murek. Niestety nie przeżył wojny – zmarł na zawał w czasie powstania warszawskiego.

Witold Conti

Po debiucie z 1930 roku w roli Janka Muzykanta zagrał jeszcze zaledwie w ośmiu filmach, ale to wystarczyło, by znalazł się w gronie ulubieńców żeńskiej części kinowej publiczności.

Ze względu na chłopięcy niemal wygląd grywał młodzieńców. Często obsadzano go w rolach mundurowych – jak musiało to działać na damskie serca, można sobie tylko wyobrazić.

Reklama

Pojawił się między innymi w Głosie pustyni, Ślubach ułańskich i Małym marynarzu. Jego karierę (jak zresztą wielu innych polskich aktorów) przerwała wojna. Zginął w czasie bombardowania Nicei.

Zbigniew Rakowiecki

Choć związany był głównie z teatrem, Rakowiecki pojawił się w kilku ważnych międzywojennych produkcjach po swoim udanym debiucie w Dziejach grzechu z 1933 roku.

Wystąpił między innymi w Kochaj tylko mnie i Papa się żeni. Zagrał też główną rolę w filmie Ja tu rządzę, którego premiera, zaplanowana na 1939 rok, przez wojnę przesunęła się o dwa lata.

Brał czynny udział w działaniach wojennych, najpierw walcząc w kampanii wrześniowej, a następnie wstępując do Armii Krajowej. Zginął w powstaniu warszawskim.

Jerzy Pichelski

W przeciwieństwie do wielu aktorów, którzy najpierw grali role drugo-, a nawet trzecioplanowe, Pichelski zadebiutował… w roli głównej. Zagrał u boku Hanki Ordonówny w filmie Szpieg w masce.

Ta kreacja nie podbiła jeszcze serc krytyków, ale kolejne coraz bardziej zjednywały mu polską publiczność. Szczyt jego popularności przypadł na ostatnie lata przed wybuchem wojny.

Reklama

Podobnie jak Rakowiecki, w czasie wojny walczył w obronie Polski, a w 1944 roku brał udział w powstaniu warszawskim. Doceniono go także jako „do szaleństwa odważnego” żołnierza.

Aleksander Żabczyński

Podobno musiał regularnie odnawiać klatkę schodową kamienicy, w której mieszkał, ponieważ szalejące za nim kobiety masowo wypisywały tam wyznania swojej miłości. Już samo to pokazuje, jak gorącym uwielbieniem otaczano Żabczyńskiego – nawet, jeśli krytyka nie zawsze stawała po jego stronie.

Największą popularność zdobył dzięki filmom dźwiękowym. Często występował u boku Toli Mankiewiczówny. Razem zagrali między innymi w hitowych Manewrach miłosnych i Pani minister tańczy.

Igo Sym

Ten urodzony w Innsbrucku pół-Polak, pół-Austriak w Polsce osiadł po I wojnie światowej. Po raz pierwszy na wielkim ekranie pojawił się w 1925 roku w filmie Wampiry Warszawy.

Podbijał też scenę niemiecką – w latach 20. i 30. wystąpił w wielu niemieckich i austriackich filmach, partnerując między innymi Marlenie Dietrich.

Reklama

Na pamięć o nim cień rzuciła jednak jego działalność wojenna. Zgodził się na kolaborację z niemieckim okupantem, za co władze podziemne skazały go na śmierć. Wyrok wykonano w 1941 roku.

Adolf Dymsza (Adolf Bagiński)

Nazywano go „królem polskiej komedii”. Jego najsłynniejszą kreacją filmową był warszawiak Dodek – wprawdzie spryciarz i żartowniś, ale życzliwy i łatwy do pokochania (co zresztą pokazała reakcja polskiej publiczności).

Zagrał między innymi w produkcjach Wiatr od morza, Każdemu wolno kochać czy Paweł i Gaweł, gdzie u jego boku wystąpił Eugeniusz Bodo.

Choć zmarł dopiero w 1975 roku, w Polsce Ludowej nie odzyskał już dawnej popularności. Pamiętano mu lata wojenne w czasie których występował w jawnych teatrach rewiowych, mimo zakazu Związku Artystów Scen Polskich.

Eugeniusz Bodo (Bohdan Eugène Junod)

To on w komedii Piętro wyżej śpiewał Umówiłem się z nią na dziewiątą – jeden z największych szlagierów przedwojennej Polski. Od debiutu, który miał miejsce w 1925 roku (wystąpił wówczas w filmie Rywale) pojawił się w aż 30 produkcjach. Oprócz tego występował w rewiach i na deskach teatru.

Wierne fanki z zapartym tchem śledziły jednak także jego burzliwe życie uczuciowe. O jego prawdziwych lub domniemanych romansach z Norą Ney, Elną Gistedt i innymi rozpisywały się gazety – i to pewnie wystarczyło, by wyczerpał się cały dzienny nakład!

Poznaj także najsłynniejsze polskie aktorki sprzed II wojny światowej

Reklama

Bibliografia

1. Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego, Videograf 2009.
2. Jakub Wiewiórski, Amant przedwojennego kina, Łódź.Wyborcza.pl 16.06.2017.
3. Marek Teler, Przedwojenni aktorzy, którzy zginęli w powstaniu warszawskim, Focus.pl 17.08.2017.
4. Agnieszka Czarkowska-Krupa, Aleksander Żabczyński – amant polskiego kina międzywojennego, Oldcamera.pl 7.06.2016.
5. Baza Filmweb.pl.

Ilustracja tytułowa: Eugeniusz Bodo i Nora Ney w filmie Czerwony błazen (fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe.