August II Mocny, August II Sas (12 maja 1670, zm. 1/2 lutego 1733) – elektor saski od roku 1694, król Polski i wielki książę litewski od roku 1697, przedstawiciel niemieckiej dynastii Wettynów. Zasiadł na warszawskim tronie dzięki przekupstwu i ingerencji Rosji, mimo że większość szlachty opowiadała się za kandydatem francuskim.
August II Mocny był zwolennikiem władzy absolutnej, niemożliwej do wprowadzenia nad Wisłą. Wciągnął Rzeczpospolitą w niszczycielską wielką wojnę północną. Zdetronizowany w 1704 roku, w 1706 roku zrzekł się polskiej korony, na skutek szwedzkiego najazdu na Saksonię. Na jego miejsce Szwedzi wysunęli Stanisława Leszczyńskiego. August II Mocny powrócił do władzy w 1709 roku, dzięki protekcji rosyjskiej. Od 1715 do 1717 roku zmagał się z zawiązaną przez szlachtę konfederacją tarnogrodzką.
Reklama
Rządy Augusta II Mocnego przyniosły jego ojczystej Saksonii okres rozkwitu i wzrostu politycznego znaczenia. Dla Polski oznaczały jednak kolejną katastrofę w każdej dziedzinie, o skali bliskiej potopowi szwedzkiemu z połowy XVII stulecia.
Książki o Auguście II Mocnym
Popularnonaukową biografię króla napisał Jacek Staszewski (August II Mocny, Ossolineum 1998).
