Homoseksualiści byli skazywani na obóz koncentracyjny (domena publiczna).

Homoseksualiści w nazistowskich obozach koncentracyjnych. Prześladowano w pierwszej kolejności Niemców

Strona główna » II wojna światowa » Homoseksualiści w nazistowskich obozach koncentracyjnych. Prześladowano w pierwszej kolejności Niemców

Sytuacja homoseksualistów w Niemczech, niezwykle trudna odkąd tylko naziści przejęli władzę w kraju, stała się tragiczna po wybuchu II wojny światowej. Walka z „notorycznymi uwodzicielami” mężczyzn była dla dyktatury wygodnym tematem zastępczym, a kampania przeciwko nim okazała się zajadła i zbrodnicza.

Dekret wydany przez Heinricha Himmlera w lipcu 1940 roku, rzekomo mający na celu walkę z przestępczością, pozwalał wysyłać do obozów koncentracyjnych osoby podejrzane, ale nie skazane. Dotyczyło to również mężczyzn, którzy inaczej byliby sądzeni z niesławnego artykułu 175 kodeksu karnego: penalizującego homoseksualizm.


Reklama


Od tego czasu do obozów zaczęli trafiać trafiać mężczyźni którzy „uwiedli co najmniej jednego partnera”. Z czasem wydano też dekrety, które np. pozwalały wywłaszczyć każdą osobę skazaną na mocy artykułu 175.

„Próba męskości”

Pod wpływem pogarszającej się sytuacji na froncie, w końcu w 1942 roku dekret marszałka Rzeszy Hermanna Göringa nakazywał sądom czynić rozróżnienia między „notorycznymi uwodzicielami” a „uwiedzionymi”.

Więzień Auschwitz-Birkenau nr 22375 z różowym trójkątem na pasiaku oznaczającym homoseksualistę.

Ci pierwsi byli skazywani na kary więzienia, a następnie, po ich odbyciu, trafiali do obozów koncentracyjnych, natomiast drugich po krótkiej odsiadce wysyłano na front, gdzie walczyli w kompaniach karnych na pierwszej linii, aby sprostać „próbie męskości”.

Ilu niemieckich homoseksualistów trafiło do obozów koncentracyjnych?

Do niemieckich nazistowskich  obozów koncentracyjnych trafiło od 5000 do 10 000 niemieckich homoseksualistów a także kilkadziesiąt lesbijek.


Reklama


W obozach homoseksualiści początkowo byli oznaczani trójkątem zielonym (więzień kryminalny) i liczbą 175 – od wiadomego paragrafu. Później ustalono, że więźniowie zidentyfikowani jako homoseksualni mężczyźni będą otrzymywać emblemat w formie różowego trójkąta.

„Resocjalizacja” czyli śmierć

Śmiertelność w obozach była wśród nich wyjątkowo wysoka w porównaniu z innymi grupami więźniów i wynosiła 53% do 60%.

Homoseksualiści zajmowali najniższy poziom w hierarchii obozowej i musieli wykonywać najtrudniejsze i najcięższe prace, co miało być środkiem „resocjalizacyjnym”. 

Homoseksualiści byli skazywani na obóz koncentracyjny (domena publiczna).
Homoseksualni więźniowie obozu Sachsenhausen.

Byli narażeni zarówno na brutalność strażników jak i dyskryminowani przez współwięźniów. Często, nie będąc w stanie przeciwstawić się represjom i wykluczeniu przez innych osadzonych w obozie, popełniali samobójstwa. 

Zdarzało się także, że w ramach kampanii zwalczania homoseksualizmu poddawano ich w miejscu kaźni obowiązkowej terapii hormonalnej (polegającej na wszczepieniu pod skórę kapsułki zawierającej testosteron) lub nawet kastracji i to przy znieczuleniu miejscowym. 

Wielkie historie co kilka dni w twojej skrzynce! Wpisz swój adres e-mail, by otrzymywać newsletter. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.

Prześladowania wymierzone w Niemców

Nazistowskie prześladowania homoseksualistów dotknęły głównie niemieckich obywateli oraz folksdojczów. Nie rozciągnięto ich natomiast na Żydów, Polaków i przedstawicieli innych narodowości na terenach okupowanych.

Heinrich Himmler uważał, że homoseksualizm w dalszej perspektywie może doprowadzić do degradacji moralnej i fizycznego unicestwienia tych narodowości. Tym samym był zdania, że zwalczanie zjawiska wśród podbitych nie leży w interesie Rzeszy.


Reklama


Długa historia

Sam paragraf 175 funkcjonował w niemieckim prawie karnym jeszcze długo po wojnie. Najpierw został  zniesiony w 1967 roku w Niemieckiej Republice Demokratycznej.

Dwa lata później rozpoczął się proces łagodzenia ustawodawstwa penalizującego homoseksualizm w Republice Federalnej Niemiec, jednak uchylono go tam dopiero w 1990 roku.

Przeczytaj też o tym, jaki los spotkał szanowaną warszawską lekarkę, gdy przedwojenne tabloidy „odkryły”, że jest lesbijką.

Bibliografia

  1. Peter Longerich, Hitler, Warszawa 2017.
  2. Jean Lopez, Olivier Wieviorka, Mity II wojny światowej, cz. 2, Poznań 2019. 
  3. Richard Overy, Trzecia Rzesza. Narodziny imperium, Warszawa 2012.
  4. Bohdan Piętka, Więźniowie z różowym trójkątem w KL Auschwitz, „Dzieje Najnowsze” 2014, tom 46, nr 2.
  5. Nikolaus Wachsmann, KL. Historia nazistowskich obozów koncentracyjnych, Warszawa 2016.
Autor
Dariusz Kaliński
Dołącz do dyskusji

Jeśli nie chcesz, nie musisz podawać swojego adresu email, nazwy ani adresu strony www. Możesz komentować całkowicie anonimowo.


Reklama

Wielka historia, czyli…

Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.

Dowiedz się więcej

Dołącz do nas

Kamil Janicki

Historyk, pisarz i publicysta, redaktor naczelny WielkiejHISTORII. Autor książek takich, jak Pańszczyzna. Prawdziwa historia polskiego niewolnictwa, Wawel. Biografia, Warcholstwo czy Cywilizacja Słowian. Jego najnowsza książka toŚredniowiecze w liczbach (2024).

Rafał Kuzak

Historyk, specjalista od dziejów przedwojennej Polski. Współzałożyciel portalu WielkaHISTORIA.pl. Autor kilkuset artykułów popularnonaukowych. Współautor książek Przedwojenna Polska w liczbach, Okupowana Polska w liczbach oraz Wielka Księga Armii Krajowej.

Wielkie historie w twojej skrzynce

Zapisz się, by dostawać najciekawsze informacje z przeszłości. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.