Kanibalizm w obozie koncentracyjnym Bergen-Belsen. „Na zwłokach nie zostało żadne mięso"

Strona główna » II wojna światowa » Kanibalizm w obozie koncentracyjnym Bergen-Belsen. „Na zwłokach nie zostało żadne mięso"

Harold Le Druillenec był jedynym Brytyjczykiem żywym w Bergen-Belsen w chwili wyzwolenia obozu. Nigdy nie zapomniał straszliwych rzeczy, które tam ujrzał i których doświadczył.

Mieszkaniec wyspy Jersey – okupowanej przez III Rzeszę od 1940 do 1945 roku – trafił do jednego z najstraszliwszych miejsc niewoli na obszarze Niemiec za to, że pomagał siostrze ukrywać zbiegłego rosyjskiego robotnika przymusowego.


Reklama


Władze okupacyjne oskarżyły go też o posiadanie radioodbiornika oraz o „różne akty nieposłuszeństwa względem sił niemieckich”.

Jedenaście dni w piekle

We wrześniu 1944 roku Le Druillenec trafił do obozu Neuengamme. Potem przeniesiono go do Alter Banter Weg, a wreszcie, 5 kwietnia 1945 roku, do Bergen-Belsen w Dolnej Saksonii.

Okupacyjny dokument tożsamości Harolda Le Druillenec w zbiorach Jersey Archives.

Gdy uwolniono go jedenaście dni później był w strasznym stanie. Cierpiał na sepsę, dezynterię, ciężkie zatrucie pokarmowe, poważne choroby skórne obejmujące liszajec i świerzb. Był chronicznie niedożywiony.

Kolejne pięć miesięcy spędził w szpitalu, jeszcze sześć na rekonwalescencji. W samym Bergen-Belsen przebywał krótko, ale pozostawił jedną z najbardziej szokujących relacji z tego piekła.


Reklama


„Cały mój czas spędzałem wrzucając zwłoki do masowych grobów”

W notatkach, ujawnionych kilka lat temu przez brytyjskie Archiwa Narodowe, Harold Le Druillenec pisał, że w Bergen-Belsen brakowało wszystkiego: „Nie było jedzenia, wody, sen był niemożliwy”.

Z głodu mężczyzna słaniał się na nogach, ale codziennie już o 3:30 nad ranem zmuszano go do wstawania i goniono do upiornej pracy. „Cały mój czas [w Bergen-Belsen] spędzałem wrzucając zwłoki do masowych grobów” – relacjonował.

Obóz Bergen-Belsen na zdjęciu wykonanym niedługo po wyzwoleniu.

Prawo dżungli nocą, kanibalizm za dnia

Na odpoczynek nie mógł liczyć ani przy świetle dziennym, ani tym bardziej po zmroku, bo „wśród więźniów panowało prawo dżungli”.

Noc rządziła się zasadą: zabijaj albo zostaniesz zabity. W dzień na ogromną skalę szerzył się kanibalizm.

Na koniec raportu, jak skomentowano w książce Holocaust Education 25 Years On, „Le Druillenec popadł w klasyczny wojenny stoicyzm, w tryb niedopowiedzeń, i stwierdził: »ogółem było to niezwykle niemiłe miejsce«”.


Reklama


„Wątroby, nerki i serca zostały wycięte”

Relacja Le Druilleneca o kanibalizmie w obozie koncentracyjnym znajduje potwierdzenie także w innych źródłach. Już w kwietniu 1945 roku, kilka dni po wyzwoleniu Bergen-Belsen, w brytyjskiej prasie pisano:

Starszy oficer medyczny generała Dempseya stwierdził, że obóz Belsen koło Bremy, z tysiącami chorych na tyfus, dur brzuszny i gruźlicę, jest „najokropniejszym, najstraszliwszym miejscem”, jakie kiedykolwiek widział.

Więzień Bergen-Belsen po wyzwoleniu obozu. Fotografia ze zbiorów United States Holocaust Memorial Museum.

Była tam sterta (długa na 55-75 metrów, szeroka na 30 i wysoka na półtora metra) nieodzianych kobiecych ciał. Wszystkie one leżały na oczach setek dzieci. Rynsztoki pełne były gnijących zwłok.

„Obozowi lekarze mówią mi, że plaga kanibalizmu trwa” – dodał oficer. – „Na zwłokach nie zostało żadne mięso. Wątroby, nerki i serca zostały wycięte”.


Reklama


Ogółem spośród około 120 000 więźniów obozu Bergen-Belsen zginęło przynajmniej 50 000. Była wśród nich także autorka najsłynniejszego pamiętnika z czasów Zagłady, Anne Frank.

Przeczytaj też o tym, jak Amerykanie traktowali więźniów obozów koncentracyjnych po ich wyzwoleniu. Sami przyznawali: „Jesteśmy jak naziści”.

Bibliografia

  1. Bergen-Belsen [w:] Holocaust Encyclopedia, United States Holocaust Memorial Museum.
  2. Cannibalism in Prison Camp, „The [Manchester] Guardian”, 19 kwietnia 1945.
  3. Carr G., Victims of Nazi Persecution in the Channel Islands: A Legitimate Heritage?, Bloomsbury 2019.
  4. Harold Osmond Le Druillenec [w:] Frank Falla Archive.
  5. Pearce A., Chapman A., Holocaust Education 25 Years On: Challenges, Issues, Opportunities, Routledge 2018.
Autor
Kamil Janicki
3 komentarze

 

Dołącz do dyskusji

Jeśli nie chcesz, nie musisz podawać swojego adresu email, nazwy ani adresu strony www. Możesz komentować całkowicie anonimowo.


Reklama

Wielka historia, czyli…

Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.

Dowiedz się więcej

Dołącz do nas

Kamil Janicki

Historyk, pisarz i publicysta, redaktor naczelny WielkiejHISTORII. Autor książek takich, jak Pańszczyzna. Prawdziwa historia polskiego niewolnictwa, Wawel. Biografia, Warcholstwo czy Cywilizacja Słowian. Jego najnowsza książka toŚredniowiecze w liczbach (2024).

Rafał Kuzak

Historyk, specjalista od dziejów przedwojennej Polski. Współzałożyciel portalu WielkaHISTORIA.pl. Autor kilkuset artykułów popularnonaukowych. Współautor książek Przedwojenna Polska w liczbach, Okupowana Polska w liczbach oraz Wielka Księga Armii Krajowej.

Wielkie historie w twojej skrzynce

Zapisz się, by dostawać najciekawsze informacje z przeszłości. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.