W szeregi Armii Krajowej nie przyjmowano byle kogo. Każdy kandydat musiał przejść odpowiednie przeszkolenie. Jednak entuzjazm, jaki udzielił się młodym powstańcom w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku skłonił ich przełożonych do sformułowania „podstawowych przykazań żołnierza”.
Przykazania zostały ogłoszone 4 sierpnia 1944 roku na łamach „Biuletynu Informacyjnego” – oficjalnego organu prasowego Komendy Głównej Armii Krajowej. Był to ostatni dzień, gdy powstańcy znajdowali się w natarciu. Dowództwo jednakże doskonale zdawało sobie sprawę z tego, że już niedługo sytuacja ulegnie diametralnej zmianie.
Reklama
Powstańcze przykazania
Nie udało się odnieść pełnego zwycięstwa, a Niemcy już szykowali się do bezwzględnego kontruderzenia. Oficerowie mieli na dodatek świadomość, jak skąpym arsenałem dysponują walczący na pierwszej linii. Wszystko to znalazło swoje odbicie w treści „podstawowych przykazań żołnierza”. Brzmiały one następująco:
1. Walczyć do upadłego,
2. Trzymać się ściśle wyznaczonych zadań,
3. Oszczędzać amunicję,
4. Strzelać do jasno określonego celu,
5. W stosunku do czołgów i aut pancernych używać butelek i granatów,
6. Nerwy trzymać zawsze na wodzy,
7. Poważnie traktować tylko wiadomości pochodzące z pewnych źródeł,
8. Zwalczać plotkarstwo,
9. Być zawsze w pogotowiu, lecz oszczędnie gospodarować własnymi siłami,
10. Ciężary i obowiązki rozkładać równomiernie na wszystkich,
11. Czuwać nad bezpieczeństwem własnego otoczenia,
12. Przestrzegać w ramach możliwości zasad higieny i porządku.
Autor tekstu w „Biuletynie Informacyjnym” podkreślał, co prawda, że powyższe zasady były „na ogół stosowane w naszych oddziałach”, ale od razu dodał, że:
Muszę one jednak być nieodłącznym towarzyszem każdego momentu naszego życia i walki. Postawą zwycięstwa jest bowiem nie tylko poświęcenie i zapał, lecz również dobra organizacja, trzeźwe i logiczne myślenie, planowe postępowanie.
Reklama
Trudno nie zgodzić się z powyższymi słowami. Ale nawet mimo największego poświęcenia i najbardziej „planowego postępowania” młodzi powstańcy nie byli w stanie sprostać miażdżącym siłom wroga. Postawiono bowiem przed nimi niewykonalne zadanie.
Bibliografia:
- Strzelać celnie! Działać sprawnie. Tępić plotkę i gadulstwo,„Biuletyn Informacyjny”, 4 VIII 1944, nr 40.
