Co tam paryżanki – to mieszkanki Wiednia posiadły sekret „indywidualnej sztuki ubierania”! Tak przynajmniej twierdzili autorzy wychodzącego w stolicy Austro-Węgier czasopisma „Nowe Mody”. Na kolejnych stronach instruowali polskie czytelniczki, co nosić, by zawsze wyglądać stylowo. Jedno jest pewne: w 1911 roku od gorsetów nie było ucieczki.
„Wiedenka żadnej mody ślepo nie naśladuje, choćby jej się nawet bardzo podobała, nie przyjmuje jej dla siebie póki się nie przekona, iż dotycząca rzecz, czy to suknia, bluzka, kapelusz, kołnierz lub jakakolwiek inna część toalety rzeczywiście też dla niej jest stosowną” – przestrzegali autorzy „Nowych Mód” w 1911 roku.
Reklama
Polki najwyraźniej mogły o wiedeńskim szyku i wrodzonej umiejętności dbania o swoją powierzchowność co najwyżej pomarzyć. Ale i dla nich była nadzieja. Oczywiście, jeśli podążały za radami redaktorów…
Co zatem u progu drugiej dekady XX wieku nosiły eleganckie panie?
Moda wiedeńska z 1911 roku
Każdy strój miał swoje wyraźne zastosowanie. Na powyższej ilustracji z lewej widać satynową suknię balową, na którą narzucono eleganckie domino. W centrum znajduje się kostium spacerowy, do wykorzystania także… na ślizgawce. Z prawej natomiast ukazano toaletę wizytową.
Suknie towarzyskie mogły przybrać najróżniejsze formy, od tych bardzo ozdobnych (jak po lewej) po całkiem proste (jak w środku). Ich kroje (a poprzez to także sylwetki występujących w nich pań) niewiele się jednak od siebie różniły.
Dziennikarze z „Nowych Mód” zaznaczali wyraźnie, by dopasowywać kreacje do swojej sylwetki. Suknia z lewej, na przykład, wydała im się odpowiednia także „dla tęższych pań”.
<strong>Przeczytaj też:</strong> Krzywe nogi to grzech, a źle zbudowane dziewczyny powinny się schować? Prawdziwe poglądy Polaków i Polek
Elegancka dama miała w swojej szafie co najmniej jedną suknię poranną lub poranny kaftanik. Jak widać, skrojone były o wiele bardziej swobodnie, niż sukienki wizytowe.
Na spacer zamiast sukni można było założyć bluzkę i prostą spódnicę. Większość zapinano pod samą szyję, nie ryzykowano także ze skracaniem rękawów. Mimo to waścicielki miały ogromny wybór wzorów i zdobień.
Reklama
W cieplejsze dni na bluzkę narzucano spacerowy żakiecik, w chłodniejsze – od „słoty i samochodów” chroniły panie długie płaszcze.
W przypadku sukni balowych można było pozwolić sobie na wiele szaleństw – ale i tu obowiązywały reguły. Na dość wiele swobody w dodawaniu falbanek, wstążek i koronek zezwalano niezamężnym pannom.
Najmodniejsze balowe sukienki dla panien miały w 1911 roku falbaniaste, wielowarstwowe spódnice.
Suknie polecane młodym mężatkom były prostsze i nieco poważniejsze. I tu można było jednak wyróżnić się ciekawym wzorem i zdobieniem.
<strong>Przeczytaj też:</strong> Nikomu nieznana guwernantka z dnia na dzień stała się towarzyską sensacją. Powód uznacie za banalny
Na balach maskowych nie obowiązywały za to (niemal) żadne reguły. Zwłaszcza w kwestii fryzury i przybrania głowy!
Źródło:
Wszystkie ilustracje w galerii, wraz z ilustracją tytułową, pochodzą z czasopisma „Nowe Mody”, r. 22, z. 9/1911 (domena publiczna).
