Wacław II (ur. 1271, zm. 25 czerwca 1305) – król Czech oraz Polski z dynastii Przemyślidów, uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tego rodu. Na tronie czeskim zasiadł jako siedmiolatek w roku 1278.
Od końca lat 80. XIII stulecia prowadził politykę podporządkowywania ziem polskich. W 1291 roku został księciem krakowskim. Stopniowo zawładnął terytoriami od Tatr po Bałtyk – jako pierwszy monarcha od czasów Bolesława Krzywoustego. W 1300 roku został koronowany w Gnieźnie na króla Polski.
Reklama
Zapamiętany z powodu wieloletniej rywalizacji z Piastem kujawskim Władysławem Łokietkiem, którego zmusił do ucieczki z Polski. Wacław II bez powodzenia walczył także o tron węgierski. Jego mocarstwowa polityka doprowadziła do konfliktu z papieżem oraz Habsburgami. Zmarł młodo, w roku 1305, prawdopodobnie na gruźlicę.
Tron polski miał przejąć po nim syn, Wacław III. Chłopak został jednak zamordowany jeszcze zanim dotarł nad Wisłę.
Książki o Wacławie II
O zasługach Wacława II dla Polski pisze Michael Morys-Twarowski w jednym z rozdziałów książki Chwile przełomu. 25 wydarzeń, które zmieniły dzieje Polski (Bellona 2021). Rywalizację Przemyślidy z Władysławem Łokietkiem przedstawił natomiast Kamil Janicki w książce Damy polskiego imperium (Znak 2017).
